Wéi gëtt een zu enger Massemäerderin? An dat ganz bewosst a geplangt, mat knapp 22 Joer? Den Tomas Weinreb an de Petr Kazda hunn an hirem schwaarz-wäisse Long métrage d’Liewe vun der Olga Hepnarová verfilmt. Dës jonk Fra huet 1973 zu Prag aacht Mënschen ëmbruecht. Si ass mat engem Camion an e Grupp vu Leit gefuer, déi op en Tram gewaart hunn. Si ass zum Doud veruerteelt ginn a war och déi lescht Fra, déi 1975 an der deemoleger Tschechoslowakei higeriicht gouf.
Déi zwee Regisseure weisen d'Olga, wéi si an enger Famill opwiisst, an där Léift, Laachen a Gemittlechkeet friem sinn. D'Zeene vu gemeinsame Mëttegiesse mat der Schwëster, der Mamm an de Grousseltere maachen net grad Appetit. Et ass eng onangenehm Atmosphär, bei där ee souguer als Spectateur am léifste géif ënnert den Dësch verschwannen. Kee léift Wuert, keng Häerzlechkeet, just e Grousspapp, deem säi Behuelen ee Moment de Verdacht op e pädophilt Behuelen opkomme léisst. An eng Mamm, déi hirer Duechter ausser Rezepter fir divers Medikamenter näischt ze bidden huet.
Suicideversuch mat 13 Joer
D’Olga probéiert sech mat 13 Joer d’Liewen ze huelen a kënnt duerno an eng psychiatresch Klinik. Als éischt gëtt si do vun anere Meedercher brutal zesummegeschloen. D'Olga behaapt, si wier 13 Joer laang an enger Famill agespaart gewiescht, an där si si geschloen a gefoltert gi wier. "Eng Spillsaach vun den Erwuessen, en Affer vun de Kanner" , esou beschreift sech d’Olga Hepnarova. Weder d’Schoul nach d’Léier si Plazen, op deenen d’Olga eens gëtt.
Nom Openthalt an der Psychiatrie geet si eleng wunnen, an en Haischen, ouni Waasser an Elektresch, dat si hir Hütt nennt. Si kritt en Job, bei deem si Camion fiert an déi eenzeg Freed, déi si huet, ass mam Auto ënnerwee ze sinn. Si ass op der Sich no Léift, fänkt och eng Bezéiung mat enger Fra un, déi d’Olga awer fale léisst. Méi wéi Affären huet si och mat kenger anerer Fra.
D’Olga probéiert dofir e klassescht Liewen ze féieren. Si léisst sech mat engem Mann, dem Miroslav an. Hien ass däitlech méi al, plangt eng gemeinsam Zukunft. Mee hie probéiert, d’Olga finanziell auszenotzen.
E Film dee Froe stellt.
Déi polnesch Schauspillerin Michalina Olszanska verkierpert ganz iwwerzeegend déi verlueren a blesséiert Fra, déi ganz verängschtegt am léifsten a sech selwer géif erakrauchen. Fir dann awer hirem Géintiwwer Blécker voller Veruechtung an Haass duerch de Rideau vu hirer Chienne an der Wollek aus Zigarettendamp entgéint ze bréngen. Dat betount burschikost Optriede wierkt onbehollef a spigelt den emotionalen Zoustand ganz kloer erëm.
„Ech sinn eng Eenzelgängerin. En zerstéierte Mënsch. Ee vun de Mënschen zerstéierte Mënsch. Ech hunn d’Wiel mech ëmzebréngen oder anerer ëmzebréngen. Ech wielen d’Revanche un all deenen, déi mech haassen. Mäin Uerteel ass: Ech. Olga Hepnarova, d’Affer vun ärer Bestialitéit, veruerteelen si zum Doud.“
Dës Zeilen huet d’Olga Hepnarova un zwou tschechoslowakesch Zeitunge geschriwwen, iert si sech an de Camion gesat huet fir hire Plang auszeféieren.
Déi schwaarz-wäiss Biller, d’Famill, déi och no der Hiriichtung hire gewinnten Alldag lieft. De verzweiwelte Versuch sech der Hiriichtung ze widdersetzen. Déi äiseg Atmosphäre, déi sech duerch de Film zitt, hannerléisst seng Spuere beim Zuschauer a wërft kloer d’Fro op: Wéi responsabel ass d’Gesellschaft, also och all eenzele fir de Liewenswee vun de Mënschen a sengem Ëmfeld?
"I, Olga Hepnarová" ass am Kader vum CinEast Festival gewise ginn.