CD: Antonín Dvořák - Sinfonie Nr. 2
Label: Coviello Classics
Wierker:
- Sinfonie Nr. 2 a Si bémol Majeur, op. 4
- Das Goldene Spinnrad, op. 109
| Interpretatioun: |  |
| Klangqualitéit: | |
Interpreten: Staatsphilharmonie Nürnberg - Direktioun: Marcus Bosch
Et ass e bëssen ongewéinlech eng Intégrale mat engem manner bekannte Wierk opzehalen. Wie géing zum Beispill eng Beethoven-Intégrale net mat der 9. Sinfonie als Ofschloss kréinen? Genee esou passend wier et gewiescht, wann de Marcus Bosch säin Dvořák-Zyklus mat deem senger 9. op en Enn bruecht hätt. Amplaz huet hie sech déi 2. entscheet.
E Jugendwierk
De Johannes Brahms huet seng éischt Sinfonie mat iwwer 40 Joer geschriwwen. Ze grouss war virdrunner d'Angscht an der Kinneksdisziplin vun all Komponist ze versoen. Beim Antonín Dvořák war dëst anescht. Am Alter vu 24 Joer schreift hien direkt zwou Sinfonien, eng Zäit, an där de jonke Komponist nach op der Sich no enger eegener Tounsprooch war. Vläicht läit et dorunner, datt seng éischt Sinfonien am Verglach zu senge méi spéide Wierker haut éischter onbekannt sinn a vun den Orchesteren dacks ignoréiert ginn.
Ëmsou méi erfreelech ass et ze gesinn, wéi eng Bedeitung de Marcus Bosch der 2. Sinfonie gëtt, andeems hie se un de Schluss vu senger Intégrale setzt. Reng musikalesch gesinn ass dëst Wierk zwar nach net esou opulent, wéi méi spéit Kompositiounen, dofir schéngt et awer vun Inspiratioun just esou ze spruddelen. Vill musikalesch Gedanken, déi den Dirigent zesummenhale muss, fir doriwwer e grousse Bou ze schloen.
Eng lieweg Opnam
Dës Aufgab ass dem Markus Bosch an der Staatsphilharmonie Nürnberg exzellent gelongen. De grousse musikalesche Bou besteet, ouni datt et bei deenen eenzele Passagen u Sprëtzegkeet oder Expressivitéit géing feelen. D'Musek lieft vun de Kontraster, déi de Markus Bosch op allen Niveaue realiséiert. Sief et an der Dynamik oder an der Agogik. Ënnerstëtzt gëtt dës lieweg Musek vun der Klangqualitéit. Den Orchester ass immens präsent, d'Instrumenter kloer definéiert a virun allem iwwerzeegt d'Opdeelung am Raum. Wéi wann een an engem Concertssall géing sëtzen, héiert een de Blech vu méi wäit ewech spillen, wéi zum Beispill déi éischt Geien.