De Sonndeg ass kee gewéinleche Wochendag, e markéiert souwuel d'Ausfränjele vun der aler, wéi och d'Virwéie vun der neier Woch. Déi eng notzen de Sonndeg fir hir déck Bëls auszekuréieren, anerer briechen an e wëllen Aktionismus aus.
Genee dës Ambiguitéiten, déi sou e Sonndeg am Summer mat sech bréngt, versicht d'Hannah van Loon mat hirem Projet Tanukichan auszedrécken. De Fokus läit dobäi op dem Zoustand tëschent dem Dram an dem Waakregsinn.
"Sundays" ass no enger EP aus dem Joer 2016 deen éischte richtegen Album vun Tanukichan. Virdrun huet d'Kalifornierin Hannah van Loon a klengen Indie- a Punkbands gespillt. Vill méi ass iwwer si net erauszefannen. Fir dës nei Plack huet si zesumme mam Chaz Bundick vun der Chillwave-Formatioun Toro Y Moi zesummegeschafft, déi de Frënn vum beschwéngt-labberen Indie-Rock dierft e Begrëff sinn.
Stallhalen a lauschteren
Wat dës Scheif auszeechent, ass sou eng schmeier Lidderegkeet, déi sech genësserlech an all de Lidder breetmécht. Musikalesch ëmgesat gëtt dat an éischter Linn duerch en ëmmer relativ gemittleche Beat, Hektik kënnt op der ganzer Plack nämlech keng op.
En anert Element vun der Musek ass natierlech der Hannah van Loom hir onopdrénglech, bal geflüstert Stëmm, déi sech ganz agreabel an de Mix integréiert. Op där anerer Säit hu mir Schichte vu staark verzerrte Gittaren, déi net seelen un d'Shoegaze-Helde vu Slowdive oder My Bloody Valentine erënneren. Doduerch mécht sech eng lackeleg Monotonie breet, déi en enorme Sog entwéckelt. Et wëllt ee sech an déi Fotell vun Immobilitéit a Lidderegkeet erafalen a sech droe loossen. Eventuell hu mir et haut an den Zäite vum Selbstoptiméierungswahn verléiert, heiansdo stallzehalen an an eis eranzelauschteren.
De perfekte Summeralbum
Thematesch dréine sech d'Lidder vun Tanukichan ëm Notioune vu Gefiller, vun Ängschten oder Jalousie, déi relativ wäertneutral dohierkommen. D'Hannah van Loon fänkt souzesoen déi Stëmmungen an, déi ee sonndes moies sou iwwerkommen a presentéiert se op hirem Album als musikalesch Vignetten. Wat hei kéint als onbedeelegt oder gelangweilt mëssinterpretéiert ginn, ass éischter eng Pos vum Müßeggang.
Den Album ass e Manifest fir dat Luest an dat Lidderegt, fir dat mir eis haut ze seelen Zäit huelen. Firwat gëtt ee sech engem Gefill net emol eng Kéier einfach hin, amplaz ëmmer direkt alles wëllen ze analyséieren? Dës Iddi mécht den Album "Sundays" vun Tanukichan och zum perfekte Summeralbum, fir mueres am Bett a mëttes um Stau ze lauschteren.