Et ass d'Geschicht vun engem Affekot, deem et am Fong gutt geet. An awer léisst hien sech gär bematleeden. Sou gesinn kënnt et dem Mann duerchaus entgéint, datt seng Fra am Koma läit. Wéi et der Fra op eemol besser geet, dann ass dat net méi sou gutt...
D'Komik a "Pity" entsteet ënnert anerem duerch d'Uneneereie vun absurde Situatiounen, déi eréischt duerch hir variéiert Widderhuelung Sënn erginn. Zum Beispill wann den Affekot sech a senger Wunneng steif bei d'Hausdier stellt. Op eemol geet d'Schell, de Mann mécht d'Dier op: et ass d'Nopesch, déi him e Kuch bréngt. Am Laf vum Film versteet een dann, datt dee Kaddo als Trouscht geduecht ass fir d'Fra, déi am Koma läit.
Déi extrem Satisfaktioun, déi hien dann all Kéiers vun dëse Geste vu Sympathie verspiert, gëtt ënnerstrach duerch klasseschen, heroesche Chouergesang.
Rigiditéit
Ee weidert Element vun der Komik ass de Personnage vum Affekot (verkierpert vum Yannis Drakopoulos), deen sech an allen Hisiichte duerch eng extrem Rigiditéit auszeechent: hien ass rigid a senge Beweegungen, a senger Mimik. Hie schwätzt net vill, laacht ni, wierkt ëmmer dout eecht, léisst sech keng Emotiounen umierken. Eng Zort Buster Keaton.
Déi Bibel-ähnlech Sentenzen op schwaarzem Hannergrond, déi reegelméisseg ageblent ginn, si jo eng Konventioun aus der Zäit vum Stommfilm. Op eng gewësse Manéier ass den Affekot och stomm. Wat en denkt, gëtt een eleng duerch säin Handele gewuer an eben iwwert déi ageblennte Gedanken.
D'Rigiditéit vum Personnage schaaft dann a verschiddenen Zeenen een Decalage, duerch deen d'Komik entsteet. Wéi hie beispillsweis am Büro sëtzt a sech mat den Ëmstänn vun engem Mordfall beschäftegt, dréint hien eng Heavy metal-Musek haart op a stellt seng Sekretärin un, ëmmer méi haart ze jäizen - hie selwer sëtzt einfach do, ouni eng Minn ze verzéien.
Bizare griichesch Well
De Film brauch relativ laang ier d'Situatioun, déi opgebaut ginn ass, ufänkt mat kippen. Nämlech wann dem Affekot seng Fra aus dem Koma erwächt. Dem Mann seng Gewunnechten, säi rigid Weltbild, säi krankhafte Besoin fir bematleet ze ginn, dat alles fänkt u mat bréckelen. D'Reaktioune vun deem soss ganz rouegen Typ schwenken ëmsou méi an dat Extreemt...
Mat "Pity" huet de Babis Makridis eng vun dëse bizare griichesche Komedie gedréint, déi an deene leschte Joren ee relative Succès haten. Dat beschte Beispill vun där Beweegung ass dem Yorgos Lanthimos säin "The Lobster", fir deen de Makridis d'Dréibuch geschriwwen hat. Den Zeenario vu "Pity" ass och deementspriechend zolidd opgebaut. Allerdéngs wierkt de Film plazeweis ze laang. An och d'Komik-Potential bleift däitlech hannert dem Meilesteen "Lobster" zeréck.